Op donderdagmiddag 13 februari verzorgde mevrouw Schreuders uit Susteren (de oprichter van het Museum van de Vrouw) een geweldige, interessante lezing over nostalgie.
Onze levensloop, van geboorte tot de dood, werd door haar vol vuur en humor met behulp van beelden aan ons verteld.
We hoorden verhalen over patroonheiligen, o.a.:
H. Andreas patroon van de senioren
H. Anna patrones van het onderwijs
H. Blasius patroon van de muzikanten
H. Hedwig patrones van de kruiden
H. Pancratius patroon van (tegen) de koude voeten
En we weten nu ook dat de baby’s niet alleen door de ooievaar gebracht worden, maar ook uit de kool óf uit het water komen!!! De baby werd gebakerd, het bezoek kreeg beschuit met muisjes; muisjes als teken van vruchtbaarheid.
Als cadeautje kreeg je een lepel (een gevuld leven gewenst) of een schoentje (op het juiste pad blijven).
Een engelbewaarder hield je in de gaten, een medaille op je hemd gaf bescherming.
Na de bewaarschool, vaak o.l.v. nonnen, ging je naar de lagere school.
Ging je later op zoek naar een geliefde, de dansschool was in.
En met “postzegeltaal” of waaiertaal kon je haar of hem benaderen; onder de postzegel stond een tekstje en met de stand van de waaier gaf je je gevoelens door!!
Zo kwamen we bij het huwelijk: een peper- en zoutstel als cadeau moest zorgen voor een goed huwelijk.
Wit was niet de kleur van reinheid, maar wit was destijds in de mode!
Zo liepen we met verrassende en leuke verhalen verder door het leven tot de dood aanklopte.
Rouwen was één jaar en 6 weken. De 6-wekentijd is om de ziel rust te geven en dan kon je rouwen…
Ter afsluiting van deze middag was er een ganzenbord; altijd einde van de levensweg bij 63, en al de andere cijfers hadden een betekenis op onze weg.
Met een geweldig applaus bedankten onze leden mevrouw Schreuders.
Recente reacties